atheístisch

a атэісты́чны, няве́руючы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

atheistic

[,eɪӨiˈɪstɪk]

adj.

бязбо́жніцкі; атэісты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

антырэлігі́йны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць рэлігіі; атэістычны. Што на «Біблію» К. Крапівы зрабіў уплыў беларускі антырэлігійны фальклор — агульнавядома. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не прызнае бога; атэістычны. Гаспадар нашых душ [рэб Шмар’е] пільнаваў нас ад бязбожнай літаратуры. Бядуля.

2. Разм. Неймаверны, несумленны. Бязбожны лгун. □ Стахевіч ледзь не зарагатаў ад гэтай бязбожнай Косцікавай брахні. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infidel

[ˈɪnfɪdəl]

1.

n.

бязбо́жнік -а m., бязбо́жніца f.; атэі́ст -а m.; няве́рны -ага m., няве́рная f.

2.

adj.

1) бязбо́жніцкі, атэісты́чны

2) няве́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)