Verbum

беспазвано́чны, -ая, -ае.

Які не мае пазваночніка.

Беспазваночныя жывёлы.

Атрад беспазваночных (наз.).

кардо́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.

2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.

3. Дзяржаўная мяжа, граніца (разм.).

Жыць за кардонам.

|| прым. кардо́нны, -ая, -ае.

добраахво́тніцкі, -ая, -ае.

1. гл. добраахвотнік.

2. Які складаецца з добраахвотнікаў.

Д. атрад.

ка́рны, -ая, -ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго-н.

Карныя меры.

К. атрад.

баяздо́льны, -ая, -ае.

Прыгодны, падрыхтаваны да баявых дзеянняў.

Б. атрад.

|| наз. баяздо́льнасць, -і, ж.

паўста́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Удзельнік паўстання.

|| прым. паўста́нцкі, -ая, -ае.

П. атрад.

парнакапы́тныя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Атрад млекакормячых з двума аднолькава развітымі пальцамі (раздвоенымі капытамі).

сеткакры́лыя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Атрад насякомых з крыламі, пакрытымі густой сеткай дробных жылак.

спе́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак.

Злезці з каня.

Атрад спешыўся.

|| незак. спе́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.