convict​1 [ˈkɒnvɪkt] n. law асу́джаны, зняво́лены; ка́таржнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

probationer [prəˈbeɪʃnə] n.

1. стажо́р; стажо́рка

2. умо́ўна асу́джаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skazaniec

м. асуджаны, засуджаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

potępiony

асуджаны, зганены, зганьбаваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skazany

асуджаны, прысуджаны;

skazany na porażkę (niepowodzenie) — асуджаны на паражэнне (няўдачу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doomed

[ˈdu:md]

adj.

наканава́ны, асу́джаны, прысу́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

condemned

[kənˈdemd]

adj.

прызна́ны вінава́тым; засу́джаны, асу́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

convicted

[kənˈvɪktɪd]

adj.

асу́джаны, прызна́ны вінава́тым; прыгаво́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zasądzony

1. прысуджаны;

2. асуджаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бесхаці́нец, ‑нца, м.

Чалавек, пазбаўлены свайго роднага жылля, воляю лёсу асуджаны на бадзянне па свеце. Сам бацька, бесхацінец, амаль жабрак, у вачах сялян выглядаў панскім сабакам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)