ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

aspirant

м. аспірант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ад’ю́нкт, ‑а, М ‑кце, м.

1. У СССР — аспірант вышэйшых навучальных ваенных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і ў дарэвалюцыйнай Расіі — малодшая навуковая пасада, памочнік прафесара, акадэміка, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

[Ад лац. adjunctus — прылічаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

doktorant

м. аспірант; саіскальнік вучонай ступені кандыдата навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аспіранту́ра

(ад аспірант)

1) форма падрыхтоўкі пры вышэйшых навучальных установах або навукова-даследчых установах выкладчыцкіх і навуковых кадраў;

2) час вучобы аспіранта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Aspiránt

m -en, -en

1) аспіра́нт

2) кандыда́т, прэтэндэ́нт

3) навучэ́нец (сярэдняй спецыяльнай навучальнай установы ў ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

student [ˈstju:dənt] n.

1. студэ́нт; студэ́нтка; навучэ́нец;

a BA student студэ́нт на атрыма́нне ступе́ні бакала́ўра;

a medical student студэ́нт-ме́дык;

a graduate student аспіра́нт;

a school student ву́чань сярэ́дняй шко́лы

2. той, хто вывуча́е што-н.;

a student of bird life чалаве́к, які́ вывучае жыццё пту́шак; арніто́лаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)