◎ Нашакаля́ць ’нашчапаць’, нашакаліняць ’насмяюць’ (Сл. ПЗБ). Ад шакаль, шакалінай ’трэска, аскепак’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пашыпулі́ць ’пайсці малымі крокамі’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Да па‑ і шыпу ліць ’дробна шчапаць, калоць дровы’-Сшьші/лб ’трэска, аскепак’ < літ. šipulys ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

czerep, ~u

м. кніжн.

1. чэрап;

2. чарапок; аскепак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fragment​1 [ˈfrægmənt] n. (of)

1. аско́лак, абло́мак, аскаба́лак, аске́пак;

a fragment of glass аско́лак шкла

2. уры́вак; фрагме́нт;

a fragment of conversation уры́вак размо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odprysk, ~u

м.

1. асколак, аскепак; адколаты кавалак;

2. пырскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Па́скалак ’вельмі дрэннае палена’ (перан.) ’гультай’ (докш., Янк. Мат.; Бір., Шат.), дзярж. пакалак ’дрэннае палена’ (Бір.), ’нятоўстае і маладое палена, зручнае, каб кінуць яго пошыбнем’ (КЭС, лаг.). Паводле лексемы пакалак можна дапусціць роднаснасць яго са словам кол (калок), а прэфікс pa‑ і суфікс ‑ъkъ прыўносяць значэнне ’другасны, несапраўдны’ (Борысь, Prefiks., 53). Але першае — паскалак — семантычна-роднаснае з аскепак (гл.), ’шчэпка, трэска’, карэліц. паскіпаны ’патрэсканы’ (Сцяшк., Сл.), рус. скепать ’расшчапляць, калоць’ з’яўляецца кантамінацыйным утварэннем ηά‑калак і аскепак. Аналагічна ўкр. валынск. паклин і пасклин (паскіл 1, паскʼін’, паемʼінок, пасклʼон) (Казачук, 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паскіпа́цца, пьіскіпацца ’пашчапацца’ (Бяльк.). Да сыпаць, аскепак (гл.). Апошняе слова і адскепак ’трэска’. Блесэ (SB, 1935–1936, 5, 7) адносіць да балтызмаў, параўн. лат. škʼėpele ’трэска’, літ. skepsne ’разарваная тканіна’, якія Лаўчутэ (Балтизмы, 137) лічыць недастаткова абгрунтаванымі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szczątek

szcząt|ek

м.

1. абломак; аскепак;

2. ~ki мн. астанкі; парэшткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fragment

[ˈfrægmənt]

1.

n.

1) аско́лак, абло́мак, аске́пак -ка m., кава́лак -ка m.

2) уры́вак -ўка m., фрагмэ́нт -а m. (тво́ру, гу́таркі)

2. [,frægˈment]

v.t.

разьбіва́ць або́ дзялі́ць на ча́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ułamek

м.

1. абломак; аскепак;

ułamek szkła — асколак (аскепак) шкла;

2. доля; часцінка;

przez ułamek sekundy — праз долю секунды; імгненна;

3. мат. дроб;

ułamek dziesiętny — дзесятковы дроб;

ułamek prosty (zwykły) — просты дроб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)