aria [ˈɑ:riə] n. mus. а́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каваці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Невялікая оперная арыя, звычайна лірычнага характару, а таксама напеўная інструментальная п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́рия муз. а́рыя, род. а́рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапра́на, нескл.

1. н. Найбольш высокі пеўчы голас.

Каларатурнае с.

2. ж. Самая высокая партыя ў хоры.

|| прым. сапра́навы, -ая, -ае.

Сапранавая арыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арыёза, нескл., н.

Невялікая лірычная арыя, якая чаргуецца з рэчытатывам.

[Іт. arioso.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aria

[ˈɑ:riə]

n.

а́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aria

ж. арыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ári¦e

f -, -n муз. а́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арые́та, ‑ы, ДМ арыеце, ж.

Спец. Невялікая арыя, якая адрозніваецца звычайна прастатой перадачы і песенным характарам мелодыі.

[Іт. arietta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каваці́на, ‑ы, ж.

У оперы — невялікая лірычная арыя, пераважна песеннага складу. Каваціна Фігара. // У інструментальнай музыцы — невялікая п’еса з напеўнай мелодыяй.

[Іт. cavatina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)