пра́вапіс, -у, м.

Агульнапрынятыя, узаконеныя правілы пісьма; арфаграфія.

П. беларускай мовы.

|| прым. правапі́сны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

орфогра́фия арфагра́фія, -фіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

orthography [ɔ:ˈθɒgrəfi] n. fml арфагра́фія, пра́вапіс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Правапіс, гл. Арфаграфія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пра́вапіс, ‑у, м.

Агульнапрынятая сістэма правіл напісання слоў, уласцівая той ці іншай літаратурнай мове; арфаграфія. Правапіс беларускай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ortografia

ж. лінгв. арфаграфія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pisownia

ж. правапіс; арфаграфія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Réchtschreibung

f - пра́вапіс, арфагра́фія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schréibung

f - напіса́нне, арфагра́фія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sp (пісьмовае скар. ад spelling) арфагра́фія (памета пры праверцы пісьмовых работ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)