Арбі́та. Новае запазычанне з лац. orbita, мяркуючы па націску, праз польскую, а магчыма, і праз рускую, дзе з сярэдзіны XVIII ст. (з польскай, лацінскай ці, зважаючы на форму орбит, з французскай, Фасмер, 3, 149; Куціна, Формиров, 138; Біржакава, 383).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арбі́та
(лац. orbita = каляіна, дарога)
1) астр. шлях, па якім нябеснае цела ці касмічны апарат рухаецца ў прасторы адносна другога нябеснага цела;
2) перан. сфера дзеяння, пашырэння чаго-н. (напр. а. ўплыву).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ГЕАСТАЦЫЯНА́РНАЯ АРБІ́ТА,
кругавая экватарыяльная арбіта штучнага спадарожніка Зямлі, які раўнамерна рухаецца па ёй з З на У, з перыядам абарачэння 24 гадз; выш. 35 810 км. Рух такога спадарожніка дакладна дапасаваны да вярчэння Зямлі вакол восі, таму ён нерухома вісіць над выбраным пунктам экватара. На арбіты, блізкія да геастацыянарнай арбіты, выводзіліся сав. спадарожнікі «Экран», «Радуга», амерыканскія — сістэмы «Інтэлсат», некат. метэаралагічныя спадарожнікі, апараты для вывучэння знешняй магнітасферы Зямлі і інш.
т. 5, с. 122
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Бораўская арбіта першая 1/549
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
орби́та в разн. знач. арбі́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
э́ліпс, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У матэматыцы: замкнёная крывая, якая атрымліваецца перасячэннем канічнай паверхні плоскасцю.
2. Тое, што і эліпсіс.
|| прым. эліпты́чны, -ая, -ае.
Эліптычная арбіта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каме́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да каметы. Каметная арбіта. Каметнае ядро.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калязямны́, ‑ая, ‑ое.
Які размяшчаецца, знаходзіцца каля Зямлі або вакол Зямлі. Калязямная арбіта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плане́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да планеты (у 1 знач.). Планетная арбіта. Планетная сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
orbita
ж. арбіта;
orbita ziemska — зямная арбіта;
orbita oka анат. вочная яміна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)