шэйх, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У арабскіх краінах: галава роду, старэйшына абшчыны.

2. У мусульман: асоба, якая належыць да вышэйшага духавенства, вучоны-багаслоў, прававед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжара́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да некалькіх арабскіх краін, які ажыццяўляецца паміж імі. Міжарабская палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магамета́нства, ‑а, н.

Рэлігія, заснаваная, паводле арабскіх паданняў, у 7 ст. н. э. прарокам Магаметам у Аравіі; мусульманства, іслам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРА́БСКАЯ ЛІ́ГА,

гл. Ліга арабскіх дзяржаў.

т. 1, с. 447

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дубай,

горад у Аб’яднаных Арабскіх Эміратах.

т. 6, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́га ​1, ‑і, ДМ лізе, ж.

Саюз, аб’яднанне асоб, арганізацый, дзяржаў з грамадска-палітычнымі мэтамі. Ліга арабскіх краін (арганізацыя групы арабскіх дзяржаў, якая ўтварылася ў 1945 г.). Ліга Нацый (міжнародная арганізацыя дзяржаў, якая існавала ў перыяд паміж першай і другой сусветнымі войнамі).

[Фр. ligue ад лац. ligare — звязваць.]

лі́га ​2, ‑і, ДМ лізе, ж.

У музыцы — знак у выглядзе дугі над нотамі, які абазначае, што патрэбна іграць звязна, складна, не адрываючы адну ноту ад другой.

[Ад іт. liga — сувязь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арабская ліга, гл. Ліга арабскіх краін

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

панарабі́зм

(ад пан- + арабізм)

палітычная дактрына, якая прапагандуе аб’яднанне ўсіх арабскіх краін і народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шэйх, ‑а, м.

1. Галава роду, а таксама старэйшым абшчыны ў арабскіх краінах. П’юць віно Каля ларкоў абхазцы, Штось гавораць, Нібы шэйхі ў казцы... Лойка.

2. Прадстаўнік вышэйшага духавенства ў мусульман, багаслоў і прававед. У сем’ях шэйхаў з дзяцінства вучаць валодаць абліччам. Караткевіч.

[Ад арабск. šaih.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэйх

(ар. šejch = старац)

1) галава роду, а таксама старэйшына абшчыны ў арабскіх краінах;

2) прадстаўнік вышэйшага духавенства ў мусульман, багаслоў і прававед.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)