pollinate

[ˈpɑ:ləneɪt]

v., Bot.

апыля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánstäuben

vt біял. апыля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даапыля́ць

‘дадаткова апыляць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даапыля́ю даапыля́ем
2-я ас. даапыля́еш даапыля́еце
3-я ас. даапыля́е даапыля́юць
Прошлы час
м. даапыля́ў даапыля́лі
ж. даапыля́ла
н. даапыля́ла
Загадны лад
2-я ас. даапыля́й даапыля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даапыля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

опыля́ть несов.

1. (подвергать опылению) бот. апыля́ць;

2. (порошком) с.-х. апы́льваць; (раствором) апы́рскваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апылі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Зрабіць апыленне (у 1 знач.). «Кольки ж.. яны зробяць вылетаў за дзень! — думае.. [Міхалка]. — Колькі кветак апыляць, колькі мёду назносяць у соты!» Якімовіч.

2. Пакрыць пылападобным атрутным саставам расліны, глебу, вадаёмы з мэтай знішчэння шкодных насякомых або ўзбуджальнікаў хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bestäuben

vt

1) запылі́ць

2) бат. апыля́ць

3) пасыпа́ць (мукой і г.д.); зацерусі́ць (снегам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dust

[dʌst]

1.

n.

1) пыл -у m.

2) Bot. пыло́к -ку́ m.

3) аста́нкі, парэ́шткі pl. only, прах -у m.

2.

v.

1) сьціра́ць, зьмята́ць пыл

2) пасыпа́ць (муко́ю, цу́крам, пе́рцам); апыля́ць

3) запы́льваць (-ца), забру́джваць (-ца)

•

- bite the dust

- gather dust

- throw dust in one’s eyes

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)