песімі́зм, -у, м.

Светаадчуванне, прасякнутае нявер’ем у будучае, схільнасцю бачыць ва ўсім толькі адмоўнае; проціл. аптымізм.

|| прым. песімісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

optimism

[ˈɑ:ptɪ,mɪzəm]

n.

аптымі́зм -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Optimísmus

m - аптымі́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

optymizm, ~u

м. аптымізм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Keepsmiling

['ki:psmailiŋ]

n - паказны́ аптымі́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Песімізм, гл. Аптымізм і песімізм

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

misplaced [ˌmɪsˈpleɪst] adj. памылко́вы (у данай сітуацыі);

misplaced optimism/fear памылко́вы аптымі́зм/страх

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аптымі́ст

(ад аптымізм)

чалавек, схільны да аптымізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аптымісты́чны

(ад аптымізм)

прасякнуты аптымізмам (проціл. песімістычны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жыццесцвярджа́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць жыццесцвярджальнага. Адной з асноўных мастацкіх асаблівасцей аповесці Хвядоса Шынклера «Сонца пад шпалы» з’яўляецца яе аптымізм, жыццесцвярджальнасць. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)