обвари́ть сов.

1. (обдать кипятком) абвары́ць, мног. паабва́рваць;

2. (залить кипятком) запа́рыць;

3. (обжечь, ошпарить) апа́рыць;

обвари́ть себе́ ру́ку апа́рыць сабе́ руку́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашпа́рыць ’апарыць, абварыць парай ці варам’ (Яруш., Касп., Шат., Бяльк.), укр. ошпарити, рус. ошпарить. Да шпарыць ’абварваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апа́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад апарыць.

2. у знач. прым. Які мае сляды пашкоджання парай або кіпнем. Апараныя рукі.

•••

(Выскачыць) як апараны — раптоўна, хутка (выскачыць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́раны

1. обожжённый, ожжённый, обва́ренный, ошпа́ренный;

2. обва́ренный, ошпа́ренный;

1, 2 см. апа́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ця́глі, ‑яў; адз. няма.

Паджылкі; каленнае сухажылле. [Старац:] — У бальніцы пакачалася [дзяўчына] трохі.. Апарыць, дык апарыла, можна сказаць, ніштавата, да самых цягляў заняло... Чорны. Торбачка з кнігамі і сшыткамі апусцілася амаль на цяглі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оже́чь сов.

1. (кипятком) апа́рыць;

2. (причинить ожог) апячы́;

3. (хлестнуть) разг. пекану́ць, усмалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́рваць несов.

1. (повреждать паром, кипятком) обжига́ть, ожига́ть, обва́ривать, ошпа́ривать;

2. (обдавать кипятком) обва́ривать, ошпа́ривать, шпа́рить;

1, 2 см. апа́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Апа́рына (БРС), апа́ра ’крынічнае акно’ (лід., Яшк.). Укр. опар ’палонка’, ’акно ў балоце’, ’падталы снег’. Дзеяслоў апарыць ’падвергнуць уздзеянню пары’, вядомы ў слав. мовах, дае шэраг вытворных са значэннем месца: ’месца апёку’, ’выгарэлае месца ў лесе’ і г. д. Відаць, апарына — адзін з такіх вытворных назоўнікаў; уздзеянне пары, магчыма, меркавалася ў сувязі з тым, што над апарынай у халоднае надвор’е відаць пара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обже́чь сов.

1. абпалі́ць; (кипятком) апа́рыць;

2. (причинить ожог) апячы́, мног. паапяка́ць;

3. (обработать огнём, жаром) техн. абпалі́ць;

4. перен. апячы́, мног. паапяка́ць;

обже́чь себе́ па́льцы апячы́ сабе́ па́льцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)