aniline​1 [ˈænɪli:n] n. chem. анілі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анілі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аніліну. Анілінавы завод. // Які ўтрымлівае анілін. Анілінавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Амінабензол, гл. Анілін

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

anilina

ж. хім. анілін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

феніламі́н

[ад феніл + амін(ы)]

тое, што і анілін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

aniline

[ˈænəlɪn]

1.

n. Chem.

анілі́н -у m.

2.

adj.

анілі́навы

•

- aniline dye

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аксіанілі́ны

(ад аксі- + анілін)

тое, што і амінафенолы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амінабензо́л

(ад аміны + бензол)

тое, што і анілін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ацэтанілі́д

(ад ацэт- + анілін)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як гарачкапаніжальны лекавы сродак і ў сінтэзе фарбавальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыметыланілі́н

(ад ды- + метыл + анілін)

трацічны амін, жоўтая вадкасць з дзягцярным пахам; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў, выбуховых рэчываў, як праявіцель для каляровай фатаграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)