арха́нгел, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай рэлігіі: анёл вышэйшага рангу.

|| прым. арха́нгельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

херуві́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай рэлігіі: анёл, які адносіцца да ліку вышэйшых анёлаў.

|| прым. херуві́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́нгел в разн. знач. анёл, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́нгел, ‑а, м.

Тое, што і анёл.

[Грэч. aggelos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серафі́м, ‑а, м.

У іудзейскай і хрысціянскай міфалогіі — шасцікрылы анёл вышэйшага рангу.

[Ад стараж.-яўр. serāphīm (мн.).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anioł

м. анёл;

anioł stróż — анёл-ахоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Angelus

[ˈændʒələs]

n.

1) малі́тва “Анёл па́нскі”

2) звон на “Анёл па́нскі”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

guardian angel

анёл-ахо́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

анёлак, ‑лка, м.

1. Памянш. да анёл.

2. Пра дзіця, маладую дзяўчыну ці юнака мілага, прыемнага выгляду. Гэта дзіця сапраўдны анёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́нгел ’анёл’ (КТС), слуц. бабр. ангал (Шн., Серб.), анголь (Машынскі, Uwagi). Як і рус., укр. а́нгел запазычана яшчэ ў ст.-рус. з ст.-слав. (Шанскі, 1, А, 105–106), дзе з ст.-грэч. ἄγγελος, адкуль і ст.-бел. аггелъ (Александрыя). Гл. анёл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)