classic​2 [ˈklæsɪk] adj.

1. класі́чны, анты́чны

2. даскана́лы, выда́тны; элега́нтны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ancient [ˈeɪnʃənt]adj. старада́ўні, старажы́тны; анты́чны;

ancient history анты́чная гісто́рыя;

an ancient oak векавы́ дуб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

antyczny

antyczn|y

1. антычны;

poeta ~y — антычны паэт;

2. антыкварны;

~e meble — антыкварная мэбля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

класі́чны, -ая, -ае.

1. гл. класіцызм.

2. Які з’яўляецца класікам (у 1 знач.); створаны класікам, класікамі.

Беларускі к. пісьменнік.

Руская класічная літаратура.

3. Які мае адносіны да старажытнай грэка-рымскай культуры; антычны.

Класічная трагедыя.

Класічныя мовы.

4. Звязаны з вывучэннем антычных моў і літаратур.

Класічная філалогія.

5. Тыповы, характэрны.

К. прыклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

antique

[ænˈti:k]

1.

adj.

1) старасьве́цкі

an antique chair — старасьве́цкае крэ́сла

an antique shop — антыква́рыят -у m.

2) старажы́тны, анты́чны

2.

n.

1) старасьве́цкая або́ анты́чная рэч

2) анты́чны стыль

3) анты́ква f. (друка́рскі стыль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

старажы́тны alt, áltertümlich; antík (антычны);

старажы́тная гісто́рыя Geschíchte des Áltertums;

старажы́тны свет Antíke f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

про́стыль

(ад гр. pro = спераду + stylos = калона)

антычны храм прамавугольнай формы з адным радам калон на галоўным фасадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

А́нцік ’прыгожая дзяўчына, прыгожы хлопец’ (Бяльк.). Рус. смал. а́нтик ’лясун’. Калі гэтыя ўтварэнні звязаны (семантыка: ’спакуслівы, як лясун’), відаць, іх трэба звязаць з анціпка ’д’ябал’ (гл.). Іначай — ад рус. анти́к ’рэдкі’, ’чалавек незвычайны’ (ССРЛЯ); ’камея’ (Даль); рус. слова < франц. antique ’старажытны’ < лац. antiquus (Шанскі, 1, А, 118); параўн. антычны (Супрун, Веснік БДУ, 1971, 3, 73), але няясны перанос націску, як і пры атаясамленні з анці́пка; параўн. а́нціць ’гуляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

псеўдаперы́птэр

(ад псеўда- + перыптэр)

антычны храм, у якім, у адрозненне ад перыптэра, калоны бакавых і задняга фасадаў не маюць поўнага аб’ёму і толькі напалову выступаюць са сцяны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

класі́чны

(лац. classicus = першакласны)

1) які датычыць старажытных грэкаў і рымлян, антычны;

2) які мае адносіны да класіцызму, уласцівы паслядоўнікам гэтага напрамку;

3) створаны класікам, узорны, дасканалы;

4) звязаны з вывучэннем антычных моў і літаратур (напр. к-ая філалогія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)