classic​2 [ˈklæsɪk] adj.

1. класі́чны, анты́чны

2. даскана́лы, выда́тны; элега́нтны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ancient [ˈeɪnʃənt]adj. старада́ўні, старажы́тны; анты́чны;

ancient history анты́чная гісто́рыя;

an ancient oak векавы́ дуб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Геркуланум (антычны горад, Італія) 8/74

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

antyczny

antyczn|y

1. антычны;

poeta ~y — антычны паэт;

2. антыкварны;

~e meble — антыкварная мэбля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

класі́чны, -ая, -ае.

1. гл. класіцызм.

2. Які з’яўляецца класікам (у 1 знач.); створаны класікам, класікамі.

Беларускі к. пісьменнік.

Руская класічная літаратура.

3. Які мае адносіны да старажытнай грэка-рымскай культуры; антычны.

Класічная трагедыя.

Класічныя мовы.

4. Звязаны з вывучэннем антычных моў і літаратур.

Класічная філалогія.

5. Тыповы, характэрны.

К. прыклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

antique

[ænˈti:k]

1.

adj.

1) старасьве́цкі

an antique chair — старасьве́цкае крэ́сла

an antique shop — антыква́рыят -у m.

2) старажы́тны, анты́чны

2.

n.

1) старасьве́цкая або́ анты́чная рэч

2) анты́чны стыль

3) анты́ква f. (друка́рскі стыль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

старажы́тны alt, áltertümlich; antík (антычны);

старажы́тная гісто́рыя Geschíchte des Áltertums;

старажы́тны свет Antíke f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

про́стыль

(ад гр. pro = спераду + stylos = калона)

антычны храм прамавугольнай формы з адным радам калон на галоўным фасадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Страбон (антычны вучоны) 2/170; 3/405; 6/24, 89; 11/486

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

А́нцік ’прыгожая дзяўчына, прыгожы хлопец’ (Бяльк.). Рус. смал. а́нтик ’лясун’. Калі гэтыя ўтварэнні звязаны (семантыка: ’спакуслівы, як лясун’), відаць, іх трэба звязаць з анціпка ’д’ябал’ (гл.). Іначай — ад рус. анти́к ’рэдкі’, ’чалавек незвычайны’ (ССРЛЯ); ’камея’ (Даль); рус. слова < франц. antique ’старажытны’ < лац. antiquus (Шанскі, 1, А, 118); параўн. антычны (Супрун, Веснік БДУ, 1971, 3, 73), але няясны перанос націску, як і пры атаясамленні з анці́пка; параўн. а́нціць ’гуляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)