анемі́чны, -ая, -ае.

1. гл. анемія; малакроўны.

2. перан. Вялы, бледны, кволы, бяздзейны.

А. выгляд.

|| наз. анемі́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хларо́з, -у, м. (спец.).

1. Адна з форм малакроўя, анемія.

2. Хвароба раслін, пры якой парушаецца ўтварэнне хларафілу і лісце жаўцее.

|| прым. хларо́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

anaemia [əˈni:miə] n. BrE

1. med. анемі́я, малакро́ўе

2. мля́васць, сла́басць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

малакро́ўе, ‑я, н.

Хваравіты стан, які характарызуецца памяншэннем колькасці крыві або якасным змяненнем яе саставу (памяншэннем колькасці чырвоных крывяных цельцаў і гемаглабіну); анемія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anemia

ж. анемія; малакроўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bléichsucht

f - мед. малакро́ўе, анемі́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Blútarmut

f - мед. малакро́ўе, анемі́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niedokrwistość

ж. мед. малакроўе; анемія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перніцыёзны

(лац. perniciosus = гібельны)

мед. злаякасны (напр. п-ая анемія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анемі́чны

(ад анемія)

1) які мае дачыненне да анеміі; малакроўны;

2) перан. вялы, кволы; бяздзейны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)