Verbum

сіндэсмало́гія, ‑і, ж.

Спец. Аддзел анатоміі, які вывучае сучляненні касцей шкілета.

[Ад грэч. sýndesmos — звязка і lógos — вучэнне.]

краніяло́гія, ‑і, ж.

Аддзел анатоміі, які вывучае будову чэрапа чалавека і жывёлы.

[Ад грэч. kraníon — чэрап і logos — вучэнне.]

скака́льны, ‑ая, ‑ае.

У анатоміі — які дзейнічае пры скаканні, служыць для скакання. Скакальны сустаў.

нейраанато́мія, ‑і, ж.

Раздзел анатоміі, які вывучае форму і будову нервовай сістэмы і яе органаў.

яйцаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

У анатоміі — праток, па якім яйцаклетка выводзіцца з яечніка; матачная труба.

бугаро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да бугор.

2. У анатоміі — узвышанасць на касці, да якой прымацоўваецца мышца. Лонны бугарок.

пячо́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. З вялікай колькасцю пячор. Пячорысты край.

2. У анатоміі — губчаты, з пустотамі, каналамі. Пячорыстая тканка.

анатамі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да анатоміі. Анатамічны атлас.

2. Які мае дачыненне да анатаміравання.

•••

Анатамічны тэатр гл. анатамічка.