Курская магнітная анамалія 2/275, 391; 3/421; 6/220, 519; 7/155; 10/184
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
КУ́ РСКАЯ МАГНІ́ ТНАЯ АНАМА́ ЛІЯ
(КМА ),
буйнейшы жалезарудны басейн на тэр. Курскай, Белгародскай і Арлоўскай абласцей Расіі. Пл. каля 120 тыс. км 2 . Радовішчы магнетытавых кварцытаў прымеркаваны да метамарфічных парод і гранітоідаў дакембрыю; багатыя руды ў кары выветрывання жалезістых кварцытаў. Разведаныя запасы больш за 25 млрд. т , у якіх жалеза 32—37%, і больш за 30 млрд. т , у якіх жалеза 52—66%. Выяўлена ў 1783, эксплуатуецца з 1952. Здабыча адкрытым і падземным спосабамі.
т. 9, с. 53
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
анома́ лия анама́ лія , -ліі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
астыгматы́ зм , -у, м. спец. ).
Анамалія праламляльнага асяроддзя вока, якая прыводзіць да расплывістасці адлюстравання.
|| прым. астыгматы́ чны , -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
abnormality [ˌæbnɔ:ˈmæləti] n. а́ льнасць, анама́ лія
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
anomaly [əˈnɒməli] n. анама́ лія , ненарма́ льнасць, адхіле́ нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ré gelwidrigkeit
f - няпра́ вільсць, анама́ лія
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
магні́ тны , ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магніта. Магнітная сіла.
2. Які мае ўласцівасць магніта; намагнічаны. Магнітны жалязняк. Магнітная сталь.
•••
Магнітнае поле гл. поле.
Магнітнае схіленне гл. схіленне.
Магнітная анамалія гл. анамалія .
Магнітная бура гл. бура.
Магнітная стрэлка гл. стрэлка.
Магнітны мерыдыян гл. мерыдыян.
Магнітны момант гл. момант.
Магнітны полюс гл. полюс.
Магнітны экватар гл. экватар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нутрэ́ ц , ‑раца, м.
1. Анамалія ў развіцці палавых органаў у самцоў жывёлы, якая вядзе да бясплоднасці.
2. Самец жывёлы, які мае гэтую хваробу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)