салянакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да солей салянай кіслаты. Салянакіслы аміяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звадкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Перавесці, ператварыць у вадкі стан. Звадкаваць аміяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амія́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аміяку. Аміячны завод. // Які мае ў сабе аміяк. Аміячная салетра. Аміячная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераахаладзі́ць, ‑ладжу, ‑лодзіш, ‑лодзіць; зак., каго-што.

Вельмі ахаладзіць. // Спец. Ахаладзіць ніжэй тэмпературы замярзання або кандэнсацыі. Пераахаладзіць вадкі аміяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ammonia

[əˈmoʊniə]

n., Chem.

1) амія́к -у m.

2) нашаты́рны сьпірт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

amoniak, ~u

м. хім.

1. аміяк;

2. разм. нашатырны спірт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

урабактэ́рыі

(ад ура- + бактэрыі)

бактэрыі, якія раскладаюць мачавіну на аміяк і вуглекіслату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аміяка́ты

(ад аміяк)

прадукты далучэння аміяку да іншых рэчываў; выкарыстоўваюцца як вадкія ўгнаенні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амі́ны

(ад лац. ammoniacum = аміяк)

арганічныя злучэнні, прадукты замяшчэння ў аміяку атамаў вадароду вуглевадароднымі радыкаламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

урэа́за

(ад гр. uron = мача)

фермент, які каталізуе расшчапленне мачавіны на вуглякіслы газ і аміяк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)