alibi
нескл. н. юр. алібі;
prawdziwe (wątpliwe) alibi — праўдзівае (спрэчнае) алібі;
mieć alibi — мець алібі;
udowodnić swoje alibi — давесці сваё алібі;
zapewnić sobie alibi — забяспечыць сабе алібі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Álibi
n -s, -s юрыд. а́лібі
sein ~ náchweisen* — даказа́ць сваё а́лібі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
alibi
[ˈæləbaɪ]
n., pl. -bis
1) Law. а́лібі indecl.
2) informal адгаво́рка f., вы́крут -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)