столе́тник бот. алья́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Алі́вэс ’альяс’ (Касп.). Гл. альяс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ало́э, нескл., н.

Тое, што і альяс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́э нескл., ср., бот., см. алья́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альва́с, -су м., бот., см. алья́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабу́р фарм. сабу́р, -ру м., алья́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

aloes, ~u

м.

1. бат. алоэ, альяс, аліяс (Aloe L.);

2. фарм. альяс; сабур

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стале́тнік, ‑у, м.

Разм. Тое, што і альяс. Піліп папраўляўся. Ужо хадзіў па хаце. Рана на шчацэ, старанна змазаная сокам сталегніку, зацягнулася. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альва́с, ‑у, м.

Разм. Тое, што і альяс. На акне стаялі вазоны альвасу і аганьку. Шыловіч. Ахінае вечар тонкія мярэжы, На акне альвасы дагарэлі ў сне. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазо́н, ‑а, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна. На падаконніках стаялі вазоны: кактус, альяс і дрэўца лімона. Гурскі. Лёгкі ветрык ледзь прыкметна гойдаў фіранку, варушыў, быццам шукаў нечага, лісце вазонаў. Васілевіч.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)