іншасказа́нне, -я, н.

Выраз, які мае іншы, умоўны, пераносны сэнс; алегорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

allegory [ˈæləgəri] n. алего́рыя, іншасказа́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аллего́рия алего́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іншасказа́нне, ‑я, н.

Мастацкі вобраз, які мае ўмоўны, пераносны сэнс; алегорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

allegory

[ˈæləgɔri]

n., pl. -ries

алего́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

беспрадме́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пэўнай мэты, зместу. Аўтар не палічыўся з жыццёвай логікай фактаў, і алегорыя ў яго творы стала беспрадметнай. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parabole

[ˈpærəbəl]

n.

1) пры́павесьць f.

2) алего́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Sínnbild

n -(e)s, -er сі́мвал, алего́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

иносказа́ние ср. алего́рыя, -рыі ж., іншасказа́нне, -ння ср., іншаска́з, -за м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аляго́рыя, алягорыка ’мудраванне’ (Нас.), алягорык ’выдумшчык, фантазёр, чалавек, які гаворыць незразумела’ (Нас.) да алегорыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)