капэ́ла, ‑ы, ж.

1. Хор, а таксама змешаны ансамбль спевакоў і музыкантаў. Дзяржаўная харавая капэла. Капэла бандурыстаў.

2. перан. Разм. Кампанія, група блізка знаёмых асоб. [Віталія] падбівала сваіх акцёраў усёй капэлай пайсці да Сівалоба. Шамякін.

[Лац. capella.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Прадпрыемства па вытворчасці фільмаў або гуказапісаў.

С. «Беларусьфільм».

С. гуказапісу.

2. Спецыяльна абсталяванае памяшканне, адкуль вядуцца радыё- ці тэлевізійныя перадачы.

3. Майстэрня мастака або скульптара.

4. Школа або клас падрыхтоўкі мастакоў, скульптараў, артыстаў.

Мастацкая с.

Балетная с.

5. Назва некаторых тэатральных калектываў маладых акцёраў.

Тэатр-с.

|| прым. студы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасціжо́р

(ад фр. postiche = прыстаўны, фальшывы)

спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды для акцёраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дына́стыя ж. Dynastíe f -, -í¦en; Hérrschergeschlecht n -(e)s, -er;

дына́стыя акцёраў Scháuspielerdynastie f;

рабо́чая дына́стыя álte Árbeiterfamili¦e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эксо́д

(гр. eksodos = выхад)

заключная частка трагедыі ў антычным тэатры, урачысты адыход акцёраў са сцэны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капу́снік, ‑у і ‑а, м.

1. ‑у. Разм. Агарод, поле, засаджанае капустай. Маці ў капусніку была, .. капусту палола там. Ставер.

2. ‑у, зб. Разм. Капуснае лісце. Наламаць капусніку. □ Пасярод двара стаяла карова і ела з кучы капуснік. Чорны.

3. ‑а; перан. Вечарынка ў акцёраў, студэнтаў і інш. з самадзеннымі нумарамі жартаўліва-парадыйнага характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэўтэрагані́ст

(гр. deuteragomstes = другі акцёр)

другі з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца негалоўнай ролі (параўн. пратаганіст, трытаганіст).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мізансцэ́на

(фр. mise en scene = размяшчэнне на сцэне)

размяшчэнне акцёраў на сцэне ў той ці іншы момант спектакля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ске́на

(гр. skene)

часовае драўлянае памяшканне ў старажытнагрэчаскім тэатры для пераадзявання і выхаду акцёраў, пазней сцяна ззаду архестры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трытагані́ст

(ад гр. tritos = трэці + agonistes = акцёр)

трэці з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца другарадных роляў (параўн. дэйтэраганіст, пратаганіст).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)