Verbum

анлайнавы слоўнік

акко́рд ако́рд, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамінантсептако́рд

‘акорд’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міно́р, -у, м.

1. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі (спец.).

2. перан. Сумны, прыгнечаны настрой (разм.).

Быць у міноры.

|| прым. міно́рны, -ая, -ае.

М. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chord [kɔ:d] n.

1. mus. ако́рд

2. math. хо́рда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

finishing [ˈfɪnɪʃɪŋ] adj. апо́шні;

the finishing touches апо́шні штрых, заклю́чны ако́рд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мажо́р, -у, м.

1. Музычны лад бадзёрай, радаснай гукавой афарбоўкі, акорд якога грунтуецца на вялікай тэрцыі (спец.).

2. перан. Вясёлы, радасны настрой (разм.).

Быць у мажоры.

|| прым. мажо́рны, -ая, -ае.

М. тон.

М. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сфарца́нда, прысл.

Робячы рэзкі націск на ноце, акордзе; з сілай вылучаючы асобны гук, акорд.

[Іт. sforzando.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклю́чны заключи́тельный;

з. канцэ́рт — заключи́тельный конце́рт;

◊ з. ако́рд — заключи́тельный акко́рд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секстако́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Акорд з трох гукаў, які ўключае інтэрвалы, тэрцыі і сексты.

[Ад лац. sextus — шосты і іт. accordo — акорд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

септако́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

У музыцы — акорд, які складаецца з прымы (асноўнага тону), тэрцыі, квінты і септымы.

[Ад лац. septimus — сёмы і іт. accordo — акорд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)