ока́пывание (вскапывание земли вокруг) абко́пванне, -ння ср., ако́пванне, -ння ср.; (рытьё окопов) ако́пванне, -ння ср.;

ока́пывание кусто́в абко́пванне кусто́ў;

солда́ты приступи́ли к ока́пыванию салда́ты пачалі́ ако́пвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

éinnisten

(sich) 1) гнездава́цца, гняздзі́цца

2) перан. гнездава́цца, знайсці́ прыту́лак, прытулі́цца

3) размясці́цца, пасялі́цца (без запрашэння)

4) вайск. ако́пвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingraben

*

1.

vt

1) зако́пваць, уко́пваць

2) вырэ́зваць (па метале); гравірава́ць разцо́м

2.

(sich) запо́мніць, захава́цца ў па́мяці

2) вайск. ако́пвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перашко́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Тое, што перагароджвае шлях, перапыняе, затрымлівае рух. Прыродныя перашкоды. □ Бліснула сталь, і калючая перашкода была прарвана. Самуйлёнак. Тваім цудоўным песням-гукам Ні перашкод няма, ні меж. Астрэйка. // пераважна мн. (перашко́ды, ‑код). Роў, узвышэнне або іншая загарода, прызначаная для пераадольвання ў мэтах ваенна-спартыўнай падрыхтоўкі. Браць перашкоды. Бег з перашкодамі. □ Партызаны займаліся ў глыбіні лесу звычайнай салдацкай справай: вучыліся перабягаць пад агнём, перапаўзаць, акопвацца, пералазіць праз розныя перашкоды, кідаць гранаты. Шамякін.

2. перан. Тое, што перапыняе якое‑н. дзеянне, затрымлівае ажыццяўленне чаго‑н.; цяжкасць. Бюракратычныя перашкоды. □ На жыццёвым шляху ў.. [каменданта] не было ніякіх перашкод. Шамякін. На радасць хлапчуком, маці .. дома не было, і яны сабраліся ў дарогу без перашкод. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)