аку́ць сов., см. акава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ошини́ть сов., спец. акава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ошинова́ть сов., спец. акава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́ць, -ую́, -уе́ш, -уе́; -уём, -уяце́, -ую́ць; -ўты; зак., што і чым.

Тое, што і акаваць.

А. сундук жалезам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акоўваць — акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́ўваць гл. акаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аку́ць, акую, акуеш, акуе; акуём, акуяце; зак., каго-што.

Тое, што і акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okuć

зак. акаваць; скаваць; закаваць

okuć w kajdany — закаваць (закуць) у кайданы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)