памале́ньку, прысл.

1. Патроху, невялікімі долямі.

Есці п.

2. Не спяшаючыся, паціху.

Старасць ходзіць п.

3. Паступова, не адразу.

Боль п. адыходзіць.

4. Асцярожна (разм.).

П., не разбі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Тое, што і адыходзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пя́титься прям., перен. падава́цца (наза́д, за́дам); адступа́ць, адыхо́дзіць (наза́д, за́дам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўздаго́н, прысл. і прыназ.

1. прысл. Услед за тым, хто (што) аддаляецца, адыходзіць.

Крычаць н.

2. прыназ. з Д. Ужыв. пры абазначэнні асобы ці прадмета, што аддаляюцца і ўслед за якімі хто-, што-н. пасылаецца.

Н. яму паслалі тэлеграму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.

Наблізіцца да вечара; змеркнуцца. Як толькі павечарэла, Туравец даў загад адыходзіць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glue​2 [glu:] v. кле́іць, скле́йваць

♦

be glued to smth. infml «прыкле́йвацца», не адыхо́дзіць;

He’s glued to the television. Ён не адыходзіць ад тэлевізара.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Парояк ’рой (які адыходзіць на чацвёрты дзень)’ (Мат. Гом.). Конфікснае (pa‑+‑ak) адкрой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адгалінава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. адгалінавацца, адгалінаваць.

2. Бакавы адростак, галіна.

Таполя дае шмат адгалінаванняў.

3. Частка дарогі, ракі і пад., якая адыходзіць убок.

А. арашальнага канала.

4. перан. З’ява, што ўяўляе сабой частку чаго-н. асноўнага, галоўнага.

Розныя адгалінаванні сектанцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

draw off

адця́гваць, адво́дзіць; адыхо́дзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Ляпля́ва, лепля́во ’марудна, павольна’, лепляву ’марудны (пра работу)’ (ТС). Балтызм. Параўн. літ. at‑lė̃plinti ’няўклюдна адыходзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)