◎ *Нацюга́каць, натюгикаты ’насварыцца, адчытаць’ (Клім.), сюды ж, відаць, лаянкавае нацюга (Глобус, Маладосць, 1988, 4, 146). Да выклічніка цюги! (цю‑га!) = рус. ату! ату его!, якім наганяюць звера на паляванні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vórknöpfen

vt

sich (D) (j-n) ~ — разм. прапясо́чыць, адчыта́ць, прабра́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

отбри́ть сов., разг.

1. адбры́ць, адгалі́ць;

2. перен. адбры́ць (каго), адчыта́ць (каго), прабра́ць (каго), абсячы́, абсе́кчы (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціш, ‑чысціць; заг. адчы́сць; зак., каго-што.

1. Чысцячы, зняць, вывесці. Адчысціць іржу. // ад чаго. Вычысціць, пазбавіць бруду, плям. Адчысціць боты ад бруду.

2. перан. Разм. Высарамаціць, адчытаць. Волька так адчысціла старую, што тая можа з месяц, перш чым выйсці на вуліцу, азіралася ў абодва бакі — ці няма дзе часам Волькі паблізу. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stáuchen

vt

1) штурхну́ць; сту́кнуць, уда́рыць, вы́цяць

2) тэх. кляпа́ць, плю́шчыць; абціска́ць; аса́джваць

3) разм. кра́сці

4) гру́ба адчыта́ць [прабра́ць], даць до́брага прачуха́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tell [tel] v. (told)

1. гавары́ць, каза́ць; раска́зваць, апавяда́ць;

tell smb. a lie хлу́сіць каму́-н.

2. зага́дваць, распараджа́цца

3. адро́зніваць, распазнава́ць

4. (on/upon) адбіва́цца (на)

♦

tell me another! infml яшчэ́ што ска́жаш! (я не веру);

tell tales (about smth./on smb.) BrE разво́дзіць плёткі (аб чым-н./кім-н.);

to tell the truth infml пра́ўду ка́жучы;

you can never tell/there’s no telling/who can tell? хто ве́дае?

tell off [ˌtelˈɒf] phr. v. infml адчыта́ць, прабра́ць; абла́яць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)