люк, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Адтуліна, якая закрываецца векам, напр., на палубе карабля, і інш.

Каналізацыйны л.

2. Адтуліна для зброі ў борце судна, самалёта і інш. (спец.).

Люкі для кулямётаў.

|| прым. лю́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

свідраві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Адтуліна, зробленая свідраваннем.

Нафтавая с.

|| прым. свідраві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

aperture [ˈæpətʃə] n. fml адту́ліна, дзі́рка; шчы́ліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зеў, зе́ва, мн. зе́вы, зе́ваў, м.

Адтуліна, што злучае поласць рота з глоткай.

Слізістая абалонка зева.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прала́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая адтуліна, праз якую можна пралезці.

Зрабіць п. у плятні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прато́чына, ‑ы, ж.

1. Праточаная, праедзеная (чарвякамі, насякомымі) вузкая адтуліна; чарвяточына.

2. Вузкая адтуліна, прамытая вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарэ́з, -у, м.

1. гл. прарэзаць.

2. мн. -ы, -аў. Прарэзанае месца, адтуліна.

Завесіць шторай п. дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лаз, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікая адтуліна ў чым-н., праз якую можна пралезці, пранікнуць куды-н.

Л. у плоце.

2. Адтуліна ў сценцы апарата, машыны, катла і пад. для пранікнення ўнутр з мэтай агляду, рамонту, запраўкі (спец.).

|| прым. ла́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паддува́ла, -а, мн. -ы, -ва́л, н.

Адтуліна ў печы пад топкай для ўзмацнення цягі.

|| прым. паддува́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

байні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Адтуліна ў сцяне абарончых збудаванняў для вядзення агню.

|| прым. байні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)