Entságung

f -, -en адмаўле́нне; адрачэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аб’юра́цыя

(лац. abiuratio)

публічнае адрачэнне ад веры або ад сваіх перакананняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абдыка́цыя

(лац. abdicatio)

адрачэнне ад прастолу, адмаўленне ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вы́рак ’адрачэнне; прыгавор’ (БРС, Байк.), выро́к ’лёс, доля; судовы прыгавор’ (Нас.). Запазычанне з польск. wyrok (Кюне, Poln., 115; Жураўскі, SlOr, 10, 40; Булыка, Запазыч., 74). Націск на другім складзе Кюне (там жа) тлумачыць уплывам ускосных склонаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Thrónentlassung

f -, -en адрачэ́нне ад прасто́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аб’юра́цыя

(лац. abjuratio)

публічнае адрачэнне ад веры або ад сваіх перакананняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ábdankung

f -, -en адста́ўка, звальне́нне; адрачэ́нне (ад трона)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zrzeczenie się

н. czego адмова; адрачэнне ад чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abnegacja

ж.

1. неахайнасць;

2. уст. адрачэнне ад чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rezygnacja

rezygnacj|a

ж.

1. адмова, адрачэнне;

~a z urzędu — адрачэнне ад пасады;

2. пакора; пакорлівасць;

znosić co z ~ą — скарыцца чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)