renounce [rɪˈnaʊns] v. fml адрака́цца; вырака́цца, адмаўля́цца (у розных знач.);

renounce one’s property адмо́віцца ад ула́снасці;

renounce one’s errors адрачы́ся ад сваі́х памы́лак;

renounce beliefs/ideals/principles адрачы́ся ад перакана́нняў/ідэа́лаў/пры́нцыпаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

отчура́ться сов., прост. (от кого, чего) адцура́цца; (отречься) адрачы́ся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адчура́цца ’адрачыся’ (КЭС, лаг.) да чур (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ацура́цца ’адмовіцца, адрачыся’ (Бяльк., Ян.), оцура́цца ’тс’ (КСТ). Ад цур, цура́цца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адрачэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрачыся.

2. Афіцыйны дакумент пра адмаўленне ад сваіх правоў. Падпісаць адрачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдыкава́ць

(лац. abdicaie)

адрачыся ад прастолу, адмовіцца ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Адхісну́цца (БРС) ’адрачыся’ (Гарэц., Бяльк.), ’адхіліцца’ (Шат.) да хістаць (гл.). Магчыма, кантамінацыя з ахінуцца. Параўн. адхінаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́мусіць, ‑мушу, ‑мусіш, ‑мусіць; зак., каго і з інф.

Прымусіць зрабіць, выканаць што‑н. [Гарасім:] — Цара вымусілі адрачыся ад прастола рабочыя і салдаты. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyprzeć się

зак. адрачыся, адперціся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паадрака́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак., ад каго-чаго і каго-чаго.

Адрачыся ад усяго, многага або ўсіх, многіх. Паадракацца ад сваіх абяцанняў. Паадракацца знаёмых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)