адпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпароць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспо́рваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Адпароць, аддзяліць усё, многае.

П. нашыўкі.

2. Палкай, шастом скінуць усё, многае.

П. гнёзды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпо́раты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адпароць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́рваць гл. адпароць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

odpruć

зак. адпароць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наадпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адпароць вялікую колькасць чаго‑н. прышытага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Спароць, адпароць вялікую колькасць чаго‑н. Наспорваць гузікаў.

2. Штурхаючы чым‑н., скінуць многае. Наспорваць яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́ць, спару́, спо́раш, спо́ра; спары́; спо́раты; зак.

1. што. Адпароць.

С. карункі з сукенкі.

2. каго-што. Зняць (звычайна зверху ўніз) адкуль-н.

С. птушынае гняздо з бярозы.

3. каго-што. Скалоць, пакалоць чым-н. вострым (разм.).

|| незак. спо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спаро́ць, спару, спораш, спора; зак.

1. што. Адпароць, аддзяліць. [Лукавіцын] адразу скеміў, што справа дрэнь — прыціх, спароў гузікі і зняў цэшку. Крапіва. Вышыўка на рукавах зліняла, выцерлася, і Сабіна, спароўшы яе зусім, кладзе новыя чырвоныя крыжыкі. Ракітны.

2. каго-што. Скінуць, зняць што‑н. адкуль (звычайна зверху ўніз). У заслоне [загадчык гаража] трохі заблытаўся, спароў з галавы вушанку, разблытваючыся, потым наступіў на яе і ледзь не бразнуўся са сцэны. Кулакоўскі. // перан. Выжыць каго‑н. адкуль‑н., вымусіць пайсці, пакінуць што‑н. Ніхто мяне з маёй зямлі не спора, на якой я спрадвеку сядзеў. Чорны. Пальчык ужо хацеў даць .. [днявальнаму] якое-небудзь «заданне», каб спароць яго на хвіліну з гэтага месца. Дамашэвіч.

3. Разм. каго-што. Скалоць, накалоць чым‑н. вострым. Спароць шпрыцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)