адмяжо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адмежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмежава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адмежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмежава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмежаваць, адмежавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмяжо́ўваць гл. адмежаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адмежава́ны прям., перен. отмежёванный; отграни́ченный; см. адмежава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмяжо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяжоўваць — адмежаваць і адмяжоўвацца — адмежавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

draw the line between

адмежава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адмежава́нне ср., прям., перен. отмежева́ние; отграниче́ние; см. адмежава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odgraniczyć

зак. размежаваць, адмежаваць, аддзяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

размежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., каго-што.

1. Раздзяліць, правёўшы межы.

Р. участкі.

2. перан. Аддзяліць, адмежаваць сферы дзейнасці.

Р. абавязкі.

|| незак. размяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. размяжо́ўванне, -я, н.

|| наз. размежава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)