отозва́ть сов.

1. (заставить отойти) адклі́каць, адазва́ць, мног. паадзыва́ць;

2. (прекратить функции кого-л.) офиц. адклі́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адазва́ць гл. адклікаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адазва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго-што.

Тое, што і адклікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкліка́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.

1. Незак. да адклікнуцца.

2. Зал. да адкліка́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгу́кваць

‘адклікаць, адзываць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адгу́кваю адгу́кваем
2-я ас. адгу́кваеш адгу́кваеце
3-я ас. адгу́квае адгу́кваюць
Прошлы час
м. адгу́кваў адгу́квалі
ж. адгу́квала
н. адгу́квала
Загадны лад
2-я ас. адгу́квай адгу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адгу́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wégrufen

* vt адкліка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

revoke

[rɪˈvoʊk]

v.t.

адкліка́ць; касава́ць, скасо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адкліка́цца несов.

1. (отвечать на зов) отзыва́ться, отклика́ться;

2. страд. отзыва́ться; отма́ниваться; см. адкліка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пачура́цца ’адмовіцца, адцурацца’ (Касп.). Да цурацца (гл.). Аб мене ц > ч гл. Карскі, 1, 363. Прыстаўка па‑ замест ад‑ — уплыў балт. моў, параўн. pa‑šaūkti — адклікаць, paneigimas — адмаўленне, pasitraukti, pa‑eiti — адысці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábberufen

* vt адкліка́ць (пасла, войскі); звальня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)