unhitch

[ʌnˈhɪtʃ]

v.

адвя́зваць, адчапля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

loosen

[ˈlu:sən]

v.t.

паслабля́ць, адпуска́ць; адвя́зваць, разьвя́зваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

открепля́ть несов.

1. адмацо́ўваць; (отвязывать) адвя́зваць;

2. (снимать с учёта) адмацо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхлёстывать несов.

1. расхво́стваць; см. расхлеста́ть;

2. адшмо́ргваць, адвя́зваць; см. расхлестну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адпіна́ць ’адгарожваць, адвязваць’ (БРС, Гарэц.), адпінацца ’адмаўляцца’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Касп.) да пяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lósbinden

* аддз. vt развя́зваць, адвя́зваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Разва́жджываць ’адвязваць лейцы’ (Юрч. СНЛ). Утворана ад во́жджы ’лейцы’ (гл.) з дапамогай прыстаўкі раз-, якая надае слову значэнне ’дзеянне, супрацлеглае папярэдняму’, як развяза́ць, рассупо́ніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

detach

[dɪˈtætʃ]

v.t.

1) адлуча́ць, адчэ́пліваць; адвя́зваць, аддзяля́ць

2) пасыла́ць (на спэцыя́льнае зада́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Пратага́ніць, протага́ніць ’прывязаць лодку’ (ТС), протага́нка ’вяроўка, якой прывязваюць лодку’, протага́ншчык ’вясляр, які абавязаны прывязваць і адвязваць лодку’ (ТС). Да тага́ніць ’цягаць’ (Нас.), што да таган(ы) ’трыножнік, да якога прывязвалі калыску, кацёл і пад’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábbinden

* vt

1) адвя́зваць, развя́зваць

2) мед. перавя́зваць (сасэды)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)