Verbum

анлайнавы слоўнік

адканваява́ць

‘адвесці, даставіць пад канвоем каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адва́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго (што) (разм.).

Вабячы, адцягнуць, адвесці.

А. паляўнічага.

|| незак. адва́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак., каго-што.

Адвесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей у сад.

П. кандыдатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак., што.

Адхіліць, адвесці ў розныя бакі; разняць самкнутае.

Р. шторы.

|| незак. расхіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць.

Незак. да адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адво́дзіць гл адвесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адводзіць — адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отврати́ть сов.

1. (направить в сторону, отвернуть) уст. адвярну́ць;

2. (помешать осуществлению чего-л.) книжн. адхілі́ць, адве́сці;

отврати́ть несча́стье адхілі́ць (адве́сці) няшча́сце;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odprowadzić

зак. адвесці, правесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)