адасла́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсыла́ць гл. адаслаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адсыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. адаслаць.

2. Месца ў тэксце, якое адсылае за даведкай да другой часткі тэксту.

Сістэма адсылак у слоўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адправа́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Прымусіць пайсці адкуль‑н.; груба, бесцырымонна адаслаць; прагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсыла́ць несов., в разн. знач. отсыла́ть; (удалять — ещё) усыла́ть; см. адасла́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адправіць каму‑н. усё, многае.

2. Адаслаць, заслаць куды‑н. усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адфутбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. груб. Адаслаць у другое месца, да другой асобы, адмовіўшыся вырашыць, зрабіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заправа́дзіць, ‑ваджу, ‑вадзіш, ‑вадзіць; зак., каго-што.

Разм. Адаслаць, саслаць куды‑н. далёка ці надоўга. — Бацька заправадзіў млне памагаць у Дойлавай гаспадарцы. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)