абляце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Апалы, адарваны (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ото́рванный адарва́ны, мног. паадрыва́ны; (отодранный) ададра́ны, аддзёрты, мног. пааддзіра́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oddarty

адарваны; ададраны; аддзёрты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abstrakcyjny

абстрактны, адцягнены, адарваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

isolíert

a ізалява́ны, адасо́блены, адарва́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спекуляты́ўны

(лац. speculativus)

адарваны ад вопыту, разумовы, абстрактны (напр. с-ая філасофія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

заня́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан занятага. Нягледзячы на вечную сваю занятасць, знаходзіла маці час, каб агледзець яе, Любчыну, сукенку, прышыць адарваны гузік. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схаласты́чны

(гр. scholastikos = школьны)

1) уласцівы схаластыцы;

2) адарваны ад жыцця, практыкі; фармальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абстрагава́ны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абстрагаваць.

2. у знач. прым. Мысленна адарваны ад тых ці іншых уласцівасцей ці сувязей з’яў, прадметаў. Абстрагаваныя паэтычныя формулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схаласты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да схаластыкі (у 1 знач.). Схаластычныя школы.

2. Які з’яўляецца схаластыкай (у 2 знач.), адарваны ад жыцця, практыкі; фармальны. Схаластычныя разважанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)