адапти́ровать сов. и несов., пед. адаптава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

adaptować

незак. адаптаваць, прыстасоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

adapteren

vt прыстасо́ўваць, дастасо́ўваць, адаптава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

adapt [əˈdæpt] v.

1. прыстасо́ўваць;

adapt oneself (to) прыстасо́ўвацца (да чаго-н.)

2. адаптава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асво́йтваць

‘асвойваць што-небудзь, адаптаваць каго-небудзь да чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асво́йтваю асво́йтваем
2-я ас. асво́йтваеш асво́йтваеце
3-я ас. асво́йтвае асво́йтваюць
Прошлы час
м. асво́йтваў асво́йтвалі
ж. асво́йтвала
н. асво́йтвала
Загадны лад
2-я ас. асво́йтвай асво́йтвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асво́йтваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ама́міць

‘прывабіць каго-небудзь, адаптаваць каго-небудзь, зрабіць падобным да мамы’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ама́млю ама́мім
2-я ас. ама́міш ама́міце
3-я ас. ама́міць ама́мяць
Прошлы час
м. ама́міў ама́мілі
ж. ама́міла
н. ама́міла
Загадны лад
2-я ас. ама́м ама́мце
Дзеепрыслоўе
прош. час ама́міўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

adapt

[əˈdæpt]

v.

1) прыстасо́ўваць; прыла́джваць, падганя́ць

to adapt oneself to the new job (environment) — прыстасава́цца да но́вае пра́цы (асяро́дзьдзя).

2) адаптава́ць; перарабля́ць

to adapt a novel — перарабі́ць рама́н (у п’е́су або́ ў фільм)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэ́хва ’жалезны абруч, які наганяецца на драўляную калодку кола’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Бяльк., Касп., Нас., Скарбы, Сцяц., Шат.), ры́хва ’тс’ (Нар. словатв.), ’жалезны абруч; шайба, якая закручваецца на канцы восі; кольца, якім змацоўваюць часткі ў прыладах працы’ (Сл. ПЗБ), ’кольца, якім прымацоўваецца каса да касся’ (Сцяшк. МГ, Янк. Мат.), ’кальцо для замацавання шпулькі ў калаўроце; невялікі жалезны абруч, які надзяецца на слуп і на вароты, каб іх зачыніць’ (Шатал.), рэ́хвіна ’рэхва’ (ушац., Нар. лекс.), рэ́квачка ’металічнае кольца якое прымацоўвае касу да касся’ (ЖНС), ’кольца (на грабільне)’ (Сцяц.), рэ́квачка ’жалезная пятля прымацоўваць аглоблі да саней’ (Сцяшк. Сл.), ра́хва, ри́хва, ра́фы ’тс’ (Маслен.); сюды ж рэ́хва ’дурань’ (Жд. 3, Сцяц.). Ст.-бел. рефа (рефъ, рехва, рыфа) ’вобад’ < ст.-польск. refa, ryfa ’тс’ < ням. Reif ’вобад, абруч’ (Булыка, Лекс. запазыч., 120). Формы ори́хва, горе́хва, орехоўкі ’тс’ (Маслен.) паўсталі з несвядомага імкнення адаптаваць, зрабіць зразумелым чужое слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)