абкажу́шваць
‘адбіваць ударамі скуру; абыгрываць у карты каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абкажу́шваю |
абкажу́шваем |
| 2-я ас. |
абкажу́шваеш |
абкажу́шваеце |
| 3-я ас. |
абкажу́швае |
абкажу́шваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абкажу́шваў |
абкажу́швалі |
| ж. |
абкажу́швала |
| н. |
абкажу́швала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абкажу́швай |
абкажу́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абкажу́шваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Абсупо́ніваць ’абыгрываць’ (Нас.) да супоня, супоніць (гл.). Відаць, семантычна звязана з супоніць ’біць супоняй’ і ’біць (наогул)’. Параўн. «Глядзі, як вашага брата супоняць» (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абвурга́ніваць ’абыгрываць’, абвурганівацца ’прайграваць’ (Нас.). Няясна. Ці існуе сувязь з варган, ст.-рус. оръганъ, польск. organy, чэш. varhany ’прымітыўны музыкальны інструмент’, гл. Шварц, AfslPh, 40, 290, напрамак запазычання лац. > ням.-бав. > чэш. > ст.-рус. Параўн. пач. v‑ у бел., укр. і літ. адпаведніках. Або да варганіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)