апу́ха, ‑і, ДМ апусе, ж.

Футравая абшыўка па краях адзення або абутку. Апуха даражэй кажуха. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

binding [ˈbaɪndɪŋ] n.

1. пераплёт

2. абшы́ўка

3. med. банда́ж

4. sport мацава́нне для лы́жаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́рпусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да корпуса (у 2, 3 і 4 знач.). Корпусны плуг. Корпусная абшыўка карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wándtäfelung

f -, -en драўля́ная абшыўка сцен, абшыўка сцен пане́лямі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obszycie

н. абшыўка, аблямоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пане́ль ’дарожка для пераходаў па баках вуліцы; драўляная абшыўка або афарбоўка ніжняй часткі сцяны ў памяшканні’ (ТСБМ). З рус. пане́ль (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 79). У рус. з н.-ням. Paneel або нідэрл. paneel ’панель, абшыўка’, сяр.-н.-ням. panele, pannele ’драўляная абшыўка сцен пакоя’, якія ўзыходзяць да рам. *pannellus ’сукно’, або panịs ’футэроўка, набіўка’ (Мацэнаўэр, 270; Фасмер, 3, 197, у якога гл. і інш. літ-ру).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obrąbek

м. аблямоўка, лямоўка, абшыўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Во́шыўка ’абшыўка рукава, манжэта’ (Бяльк.). Рус. во́шивка ’тс’. Гл. ашыўка, ашэўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

planking

[ˈplæŋkɪŋ]

n.

1) абшалёўваньне n.

2) дашча́ная аблямо́ўка або́ абшы́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шалёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. шаляваць.

2. зб. Тонкія дошкі, якія ідуць на абшыўку драўляных пабудоў, а таксама абшыўка з такіх дошак.

Пафарбаваць шалёўку.

3. мн. -і, -лёвак. Адна з такіх дошак.

4. Накладныя планкі вакол акна, дзвярэй.

|| прым. шалёвачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)