Verbum

анлайнавы слоўнік

фала́нга

‘вайсковы строй; абшчына’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

commune [ˈkɒmju:n] n.

1. каму́на

2. абшчы́на; супо́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

духабо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да духабораў. Духаборская абшчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клан, ‑а, м.

Радавая абшчына, род (першапачаткова ў кельцкіх народаў).

[Кельц. clann.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Абшчына вернікаў, якая належыць да адной царквы (у 2 знач.).

Ён не тутэйшага прыхода.

|| прым. прыхо́дскі, -ая, -ае.

Прыходская школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іншаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які прытрымліваецца іншага веравызнання. Іншаверная абшчына. Іншавернае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ква́керскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да квакера, квакераў, належыць ім. Квакерская абшчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клан, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род, радавая абшчына [першапачаткова ў кельцкіх народаў] (спец.).

2. перан. Адасобленая групоўка людзей, якія лічаць сябе лепшымі, прывілеяванымі ў якіх-н. адносінах.

|| прым. кла́навы, -ая, -ае.

Кланавая абмежаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагост,

сельская абшчына.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

community [kəˈmju:nəti] n.

1. абшчы́на; супо́лка

2. the community грамада́, тавары́ства, згуртава́нне, садру́жнасць, супо́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)