обшмы́ганный прич., прил., прост. абшарпа́ны, абдры́паны; зашмальцава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдра́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абдрапаць.

2. у знач. прым. Пакрыты драпінамі, абшарпаны. Абдрапаныя рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцёрты

1. ábgewischt; ábgetrocknet (абсушаны);

2. (абшарпаны) ábgenutzt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абшарпа́нец ’абадранец’ (Нас., Юрч.), абшарпанік (Гарэц.), абшарпонік (Др.-Падб.), абшарпаць, абшарпаны (Нас., Бяльк.). Гл. шарпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падра́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падрапаць.

2. у знач. прым. У драпінах, абшарпаны. Петушонак, сагнуўшыся, прысеў над падрапаным партфелем, хуценька адшпіліў яго і палез у сярэдзіну. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падраць.

2. у знач. прым. Дзіравы, абшарпаны; зношаны. Алесік страшна закіданы і адзеты бядней за ўсіх. Кашулька ў яго падраная, нямытая, заношаная. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абабі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абабіць.

2. у знач. прым. З пашкоджаннямі на паверхні, драпінамі, шчарбінамі; абшарпаны. Між голых сцен, несамавітых, Такіх панурых, абабітых, Астаўся стол адзін на месцы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обшлёпанный збузава́ны; абшарпа́ны, пашарпа́ны, абадра́ны, мног. паабдзіра́ны, падра́ны; запэ́цканы, мног. пазапэ́цкваны; см. обшлёпать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shabby

[ˈʃæbi]

adj.

1) працёрты, зно́шаны (пра во́пратку)

2) абдзёрты, абадра́ны, абша́рпаны, запу́шчаны

3) Figur. несправядлі́вы, ні́зкі, по́длы

shabby treatment — несправядлі́вае абыхо́джаньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лату́та ’неахайны чалавек, лахудра’ (Янк. III), міёр. ла‑ тута, латуціна ’абшарпаны, абадраны’ (З нар. сл., Нар. словатв.). Відавочна, балтызм. Параўн. літ. latus ’малы, тоўсты чалавек’ — з суф. -litas. Аднак не выключана магчымасць утварэння з гэтым суфіксам ад кораня лат‑, як мяркуе Янкоўскі (Янк. III, 58). Да латах. Параўн. таксама ўкр. лахута ’лахман’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)