абстаўля́ць гл. абставіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атычкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Абставіць, абазначыць вехамі, тычкамі што‑н. Атычкаваць участак зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obstawić

зак. абставіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umeblować

зак. мэбляваць; абставіць (мэбляй)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umeblować się

зак. мэбляваць (абставіць) кватэру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ашпэ́ціць, ашпэ́чываць ’зганіць, збрыдзіць’ (Нас.), ошпэтаты ’пераўзыйсці, абставіць’ (Клім.), ст.-бел. ошпетити ’зганіць’ з 1690 г. (Нас. гіст.), укр. ошпетити. Запазычана з польск. oszpecić ’зрабіць брыдкім, зганіць; забрудзіць’ ці cамастойна ўтворана ад шпэціць ’ганіць, псаваць, брыдзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абстаўля́ць несов.

1. в разн. знач. обставля́ть;

2. разг. обставля́ть, обгоня́ть;

3. разг. обставля́ть, обма́нывать; см. абста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абста́ўлены

1. в разн. знач. обста́вленный;

2. разг. обста́вленный, обо́гнанный;

3. разг. обста́вленный, обма́нутый;

1-3 см. абста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)