паабсма́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абсмаліць ​1 у многіх месцах; абсмаліць ​1 усё, многае або ўсіх, многіх. Паабсмальваць бакі кажуха ля агню. Паабсмальваць свіней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсма́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсмаліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсмаліць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмо́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абсмаліць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсма́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсмальваць — абсмаліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсмольваць — абсмаліць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

osmolić

зак.

1. абсмаліць;

2. запэцкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абсма́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абсмаліць ​1.

2. у знач. прым. Які падпаў пад дзеянне агню, полымя, сонца. Вакзал стаяў, як шкілет: без вокан, без страхі, абсмалены, абкураны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасмалі́ць ​1, ‑смалю, ‑смоліш, ‑смоліць; зак., што.

Пакрыць смалой да канца ці да якога‑н. месца. Дасмаліць човен.

дасмалі́ць ​2, ‑смалю, ‑смаліш, ‑смаліць; зак., каго-што.

Абсмаліць (агнём) да канца ці да якога‑н. месца. Дасмаліць парсюка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)