апалі́ць гл. абпаліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абпа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абву́гліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Абпаліць зверху, па краях.

А. палена.

Пажар абвугліў дрэвы.

|| незак. абву́гліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абву́гліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпа́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпальваць — абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпальваць — абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць сов. (во множестве) обже́чь; см. абпалі́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апалі́ць, апалю, апаліш, апаліць; зак., што.

Тое, што і абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што.

Абпаліць нейкую частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абпаліць многа чаго‑н. Наабпальваць гаршкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсмалі́цца, ‑смалюся, ‑смалішся, ‑смаліцца; зак.

Злёгку абпаліць сабе агнём валасы, скуру і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)