паднаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

Крыху абнавіць, паправіць так, каб здавалася навейшым, свяжэйшым.

П. партрэт.

|| незак. паднаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паднаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абно́ўлены в разн. знач. обновлённый; см. абнаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнаўля́ць гл. абнавіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оживи́ть сов.

1. в разн. знач. ажыві́ць;

2. (сделать более ярким) ажыві́ць, абнаві́ць;

оживи́ть пла́тье отде́лкой ажыві́ць (абнаві́ць) суке́нку аздо́бай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнаўля́ць несов., в разн. знач. обновля́ть; см. абнаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абнаўляць — абнавіць і стан паводле знач. дзеясл. абнаўляцца — абнавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абно́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абнавіць.

2. у знач. прым. Якому нададзены новыя якасці; палепшаны. Абноўленыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неасхала́стыка

(ад неа- + схаластыка)

плынь каталіцкай філасофіі, якая спрабуе абнавіць сярэдневяковую схаластыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

odnowić

зак. абнавіць, аднавіць;

гл. odnawiać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., каго-што.

Зрабіць зусім іншым, змяніць карэнным чынам, абнавіць, пераўтварыць. — Эдзік усяму нашаму гораду абрыдзеў, Надзя. — Ладна, Мікалай... Вы мне дапамажыце. Яго ўсё роўна не перародзяць. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)