абмо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмо́чваць несов. обма́чивать, выма́чивать; см. абмачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмо́чваць гл. абмачыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

урася́ніць

‘абмачыць што-небудзь (напр., адзенне) расой’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. урася́ню урася́нім
2-я ас. урася́ніш урася́ніце
3-я ас. урася́ніць урася́няць
Прошлы час
м. урася́ніў урася́нілі
ж. урася́ніла
н. урася́ніла
Загадны лад
2-я ас. урася́нь урася́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час урася́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.

1. Абмачыць на сабе адзенне, абутак; зрабіцца мокрым ад дажджу, мокрага снегу і пад.

2. Спусціць пад сябе мачу (пра дзяцей, хворых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.

2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрасі́ць, ‑рашу, ‑росіш, ‑росіць; зак., што.

1. Абмачыць расой. Каб не абрасіць у траве і бульбоўніку штаноў, ён запасаў калошы вышэй калень. Сачанка.

2. Пакрыць расой, змачыць кроплямі вадкасці. Што ж вяночак вы, туманы, абрасілі мой? Броўка. Першы дождж вясновы абрасіў зямлю. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)