аблямо́ўваць несов. отора́чивать, окаймля́ть; см. аблямава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблямава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблямаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблямо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблямоўваць — аблямаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааблямо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Аблямаваць усё, многае. Пааблямоўваць кажухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблямо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, ж.

1. гл. аблямаваць.

2. Матэрыял, якім аблямоўваюць; тое, што паласой акаймоўвае па краях што-н.

Рукавы з футравай аблямоўкай.

|| прым. аблямо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оторо́чить сов. аблямава́ць, мног. пааблямо́ўваць, абшы́ць, мног. паабшыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oblamować

зак. аблямаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

obrzeżyć

зак. аправіць; аблямаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аблямо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблямоўваць — аблямаваць.

2. Матэрыял, якім аблямоўваюць; тое, што палосай акружае па краях другі прадмет. Рукавы з аксамітнай аблямоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подпуши́ть сов.

1. портн. (мехом) апушы́ць, аблямава́ць;

2. (инеем, снегом) аб’і́ніць, зацерушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)