абло́маны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абло́маны |
абло́маная |
абло́манае |
абло́маныя |
| Р. |
абло́манага |
абло́манай
абло́манае |
абло́манага |
абло́маных |
| Д. |
абло́манаму |
абло́манай |
абло́манаму |
абло́маным |
| В. |
абло́маны
абло́манага |
абло́маную |
абло́манае |
абло́маныя
абло́маных |
| Т. |
абло́маным |
абло́манай
абло́манаю |
абло́маным |
абло́манымі |
| М. |
абло́маным |
абло́манай |
абло́маным |
абло́маных |
Кароткая форма: абло́мана.
Іншыя варыянты:
аблама́ны.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.
1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.
А. граніту.
А. цаглянай сцяны.
2. перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.
Абломкі старога свету.
|| прым. абло́мачны, -ая, -ае (спец.).
Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Пры́старч, пры́сторч ’абламаны пень’ (Клім.), при́сторч ’бадылле’ (зах.-палес., Бел.-укр. ізал.). Гл. старч, сторч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ку́цік 1 ’парсючок’ (ТС). Утворана ад падзыўных слоў. Гл. куцу-куцу.
◎ Ку́цік 2 ’абламаны нож’ (ТС). Да куцьц (гл.).
◎ Ку́цік 3 ’той, хто застаўся (прайграў) пры гульні ў скокі’ (ТС). Параўн. куца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)